مقالات علمی میوه خشک
میوه خشک – از گذشته تا به امروز
آبا
اولین حضور ثبت شده از میوه خشک به سنگ نوشته های بین النحرینی در تاریخ 1700 قبل از میلاد برمی گردد که احتمالا قدیمیترین نوشته های تاریخ هستند. این سنگ نوشته های رُسی، به زبان روزمره ی بابل، از رژیم های غذایی ای می گویند که پایه هاش را غلاتی مثل گندم و جو، سبزیجات و میوه هایی مانند خرما، انجیر، سیب، انار و انگور تشکیل می دادند. این تمدن های زود هنگام، از خرما، شیره و همچنین کشمش، به عنوان شیرین کننده استفاده می‌کردند. آنها از میوه خشک در تهیه ی نان هایشان استفاده می‌کردند که شاید بیش از سیصد نوع دستور پخت مختلف برایشان موجود بود.
از نان جو ساده برای کارگران گرفته تا کیک هایی تهیه شده از ادویه جات مختلف، میوه خشک و عسل که برای معابد و کاخ ها پخته می‌شد.
میوه خشک های سنتی مانند کشمش، خرما، انجیر، زردآلو و سیب، محصول عمده ی رژیم های مدیترانه ای در طی قرون بوده اند. بخشی از آن به علت کشت زود هنگام این میوه ها در آسیای میانه بوده است و بخش های از ایران، عراق، سوریه، لبنان، جنوب غربی ترکیه و مصر شمالی را در بر می گرفته است. خشک کردن فرآورده ها همچنین به عنوان یکی از روش های نگه داری طولانی مدت مواد غذایی استفاده می‌شده: انگور، خرما و انجیرهای که از درخت یا بوته می افتادند، زیر نور آفتاب داغ، خشک می‌شدند. شکارچی های دوره گرد اولیه، مشاهده کردند که این میوه های افتاده و خشک شده، همچنان قابل خوردن هستند و اتفاقا مزه ی شیرینی آن ها بیش‌تر هم شده!
نخل خرما از اولین درختان کشت شده بود، حدود 5000 سال پیش در بین انهرین این درخت در سطحی وسیع پرورش داده می شد و به حدی پر ثمر بود که خرما از نمونه ی بارز ارزانترین مواد غذایی آن دوران به شمار می رفت و به علت ارزش زیادشان به خوبی در نوشته های آن زمان بابل نوشته و ضبط شده است. یک نخل سالانه حدود 50 کیلو گرم و برای مدت 60 سال بار می دهد. مردم آن زمان این خرما را خشک کرده و به عنوان شیرینی مصرف می‌کردند. چه به صورت تازه، نیمه خشک یا کاملا خشک، این محصول در کنار غذاهای گوشتی و در شیرینی های مختلف نقش اساسی بازی می‌کرد. مسافران به علت انرژی موجود و اثرش در رفع خستگی های مفرط، آن را به شدت پیشنهاد می کردند.
انجیر از دیگر میوه هایی بود که در آن دوران ارزش زیادی بین مردم داشت به خصوص در اسراییل و مصر که مصرف روازنه آن با خرما برابری می‌کرد یا گاها حتی بیش‌تر هم بود. علاوه بر حضور انجیر در نقاشی های دیواری، در بسیاری از معابد مصر از آن به عنوان پذیرایی های مجالس تحریم هم استفاده می‌شده است.
کشت انگور اولین بار در ارمنستان و قسمت های شرقی مدیترانه در قرن چهارم قبل از میلاد اتفاق افتاد. جایی که کشمش، از پهن کردن انگور زیر نور بیابان ها تولید می شد. خیلی سریع، مو کاری و تولید کشمش به آفریقای شمالی، مقدونیه و تونس رسید. یونانیان و مصریان هم احتمالا به علت شرایط مساعد و آفتاب گرم، و خشک کردن با آفتاب، تولیدات کشمش را رواج دادند، سپس آنها را در شیشه های دردار گذاشته و بین معابد پخش می‌کردند. آنها همچنین از این محصول در نان ها و انواع مختلفی از شیرینی هایشان استفاده می‌کردند.
میوه های خشک به دلایل گوناگون در دوران و جوامع مختلف با کاربردهای فراوان، بخشی از رژیم غذائی نیاکان ما بوده که به روش های سنتی تولید و مورد استفاده قرار می گرفته است و امروزه با بهره گیری از تکنولوژی های روز در شرکت ما3تا در حجمی بالا و متناسب با نیاز بازار تولید می شود.
